دلم میخواهد زندگی را از زاویه ای دیگر ببینم.

دوست دارم نگاه هندسی به زندگی داشته باشم و محیط  پیرامون خود را  با  دیدی نو

محاسبه کنم.

دلم میخواهد مساحت عمرم را بسنجم و به شخصیتم شکل مناسبی بدهم.

میتوانم زندگی را مربعی  فرض کنم  که  اضلاع  آن  را ایمان - هدف - امید و عشق

تشکیل داده اند یا مثلثی  که  زاویه های آن علم - ایمان و انسانیت باشد.

میتوانم مرکز دایره حیاتم را انتخابهای خوب قرار دهم.

چرا سطحی بیندیشم؟

وقتی  دوست  دارم  به افکار و زندگیم عمق دهم  و میتوانم  حجم  معنویتم  را افزون

سازم.

من میتوانم از نقطه های خط عمرم خطی مستقیم  در جهت  خوبی  و مهربانی ترسیم

کنم. 

من دلم میخواهد زندگیم برقاعده پاکی استوار باشد. به موازات حق پیش بروم و زاویه

دیدم باز باشد.

وقتی این  قدر توانایی دارم  چرا شکل غیر منتظم  باشم  و از میان  خطوط خط های

شکسته و منحنی را برگزینم؟

من میتوانم منشوری باشم شفاف که از هر سو جلوه ای خاص دارد.

منشوری  که  نور را  به راحتی  تجزیه میکند و فضا را  با رنگهای  دلپذیر و جذاب

محبت - امید - عشق - عرفان  و ...  می آراید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: